Bir anda her şey oluverdi. Her şey bir anda yok olacak. Ölüme ayarlı, yaşamaya odaklı insan ömrünü, bu şekilde tarif edebilirim. Yaşadıkça büyüyen, büyüdükçe küçülen, zayıf iken güçlü, güçlü iken zayıf, bedeni yaşlansa da nefsi hep diri kalan insan; zıtlıklar aleminin baş kahramanıdır.
Bilmediği halde her şeyi biliyormuş, sahip olmadığı halde her şeye sahipmiş gibi kibirli. Öleceğini bilse dahi düşman saflarına dalan asker kadar cesur lakin, fındık faresinden korkup kaçacak kadar da ödlek. Tüm insan neslinin kendi soyundan oluşmasını isteyecek kadar üretken ve istekli iken, bütün canlıları yok edebilecek silaha sahip olduğunda pimini çekecek kadar da kindar ve öfkeli. Açken tamahkar, doyduğu zaman müsrif. Çok sevdiğini öldürecek kadar kıskanç, namusunu satacak kadar da geniş olabiliyor.
Sonsuz zaman diliminin hangi evresinde, dünyanın neresinde, kimden doğacağıma, erkek mi dişi mi olacağıma, saçtan göz rengime, huyuma, karakterime karar veren ben değilim. İradem, bunları gerçekleştirme yetkisine sahip değil.
İrademizin hayatımızdaki yeri ve büyüklüğü, kâinatta kapladığımız yer nispetindedir. Kendi irademizle verdiğimiz kararların ve yaptığımız eylemlerin oranı da bu nispeti geçmez. Bu nedenle, yaşantımıza yön veren en büyük etkenler, irademizin dışındaki kader ortaklarımızdır. Özgün sanatçılar bu genel ilkenin naif ve narin istisnasını oluştururlar.
Kitap yazarlığı da özgün sanatçı olmayı gerektirir. Başkasının hayatını anlatan biyografi ve kendi yaşamını anlatan otobiyografi, edebiyatın en hassas ve rizikosu en yüksek türünü oluştururlar. Özellikle de otobiyografi, ben merkezli olduğu için yazarın sırtına inanılmaz derecede ağır sorumluluklar yükler.
Otobiyografide; gerçek dışı olaylara, kişilere ve hayallere yer verilmez. Düşüncelerinizi aktarırken tarafsız olmak zorundasınız. Hayatınızın ve yakın çevrenizin özelini, kamuya açtığınız için sadece sorumluluk değil aynı zamanda büyük riskler alırsınız. Bu nedenle, geçimini yazarlık ile temin edenler, otobiyografiden uzak durmayı tercih ederler. Hayatını yazma cesaretini gösteren yazarlar ise ilk eserlerine otobiyografi ile başlamazlar.
Daha önce mesleki konularda kitaplar yazdım fakat geneli kapsayacak bu eserimin otobiyografi olması bende büyük tereddütler yaşattı.
Yaşantısı merak uyandıran ünlü birisi değilim ancak; kamuya mal olan, Mayıs 2016 MHP Büyük Kurultayının yapılıp yapılmamasına etki edecek kararların altına imza attıktan sonra, yaşadığım ibretlik süreç ve kader ortaklığına değinen vicdani sorumluluklarım, bireysel menfaatlerime galebe çaldılar.
Bu döneme ışık tutabilecek, emsal teşkil edebilecek, sosyolojik ve hukuki olayların, gelecek nesillere aktarabilme arzusunu "İyiler de en az kötüler kadar cesur olmak zorundadır." düşüncesi destekledi.
Ayrıca, kitabın konusunu; hukuki alanda teknik içeriklere sahip MHP Kurultayı ile sınırlı tutmanın, arzulanan verimi sağlamayacağı düşüncesine sevk etti.
Bu bağlamda siyasetin; adaletin ve hukukun üzerindeki yıkıcı etkisine çok iyi örnek olabilecek MHP Kurultay kararını ve sonrasında yaşadığım sosyolojik ve hukuki süreçleri yazmak istedim.
Hayallerin ve fikirlerin harman olduğu cezaevi, yazacağım eser hakkında gerekli olan zamanı fazlasıyla sundu.
Sıradan sayılabilecek bir yaşantım da olmadı. Çobanlıktan HSYK Başmüfettişliğine uzanan hayat çizgimde, zirvelerde de dolaştım en dipleri de gördüm.
Kısacası hayatı; romanlara, filmlere ve belgesellere konu olabilecek ölçekte, her dakikasının hesabını verebilecek şeffaflıkta, insanlığa yakışır tarzda yaşadığıma inanıyorum.
Buradan aldığım cesaretle de bu eserimi, otobiyografi ile kaleme almaya karar verdim.
15 Temmuz 2016; hayat düzenimi, inançlarımı ve...